„…podniósł oczy ku niebu, do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego,

i dzięki Tobie składając, błogosławił, łamał i rozdawał swoim uczniom…”

Mszą, którą celebruje się w wieczornych godzinach Wielkiego Czwartku, Kościół rozpoczyna Triduum Paschalne. Wspomina również tę Ostatnią Wieczerzę, w czasie której Pan Jezus tej nocy, której był wydany, umiłowawszy aż do końca swoich, którzy byli na świecie, ofiarował Apostołom, aby spożywali, polecił również im oraz ich następcom w kapłaństwie składać ofiarę. Pan Jezus chciał, aby ten posiłek stał się posiłkiem Nowego Przymierza, zawartego w Jego Krwi. Dlatego pod postacią znaków ustanowił On pamiątkę ofiary, którą miał nazajutrz złożyć na krzyżu. Cała uwaga duszy powinna się zwrócić na misteria, które wspomina się w czasie tej mszy, mianowicie ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa oraz polecenie Pana o miłości bratniej. Co takiego jest w Wieczerzy Pańskiej, co sprawia, że ciągle obchodzimy jej pamiątkę? Celebrowana w wielkoczwartkowy wieczór Msza święta jest kontynuacją starotestamentalnej uczty paschalnej, którą Jezus wzbogacił w Wieczerniku o nowe treści.

Na zakończenie Mszy Świętej zostały pobłogosławione "chlebki miłości", które wierni zabrali do swoich domów, aby podzielić się chlebem powszednim ze swoimi domownikami.

Po Mszy św. Najświętszy Sakrament został przeniesiony do ołtarza adoracji.